Vandaag zeggen we op de site hoe het moet Queer Weird West Tales red. door Julie Bozza, die morgen uitkomt!
Grenzen hebben altijd de Ander aangetrokken – waar ze ontdekken dat de Ander er altijd al is. Deze 22 verhalen onderzoeken wat er gebeurt als queer-personages vreemde dingen tegenkomen aan de rand van de werelden die ze kennen.
Auteurs zijn onder meer: Julie Bozza, JA Bryson, Dannye Chase, SE Denton, Miguel Flores, Adele Gardner, Roy Gray, KC Grifant, Peter Hackney, Bryn Hammond, Narrelle M Harris, Justin Warren Jackson, Toshiya Kamei, Catherine Lundoff, Bunny McFadden, Angus McIntyre, Atlin Merrick, Eleanor Musgrove, Jennifer Lee Rossman, Lauren Scharhag, Sara L. Uckelman en Dawn Vogel.
Per redacteur Julie Bozza, “In deze editie van LGBTQ Reads’ “Inside An Anthology”, tien van de bijdragers aan Queer Weird West Tales delen inzichten in hun keuzes van karakter, gekte en setting, en waarom deze mix van thema’s zo intrigerend is.”
“Magic Casements” door Julie Bozza (editor)
Ik denk dat deze combinatie van Queer, Weird en West/Frontier zo goed werkt omdat alle drie de elementen zich verzetten tegen – of op gespannen voet staan met – de “norm”. Wat het ook is! Mijn vrienden en ik zeggen al tientallen jaren “Normaliteit is een dood concept”, maar ik denk dat dat deel uitmaakt van de charme van deze genres, of ze nu samen of afzonderlijk zijn geschreven. Er is iets dat in ons allemaal tegen de stroom ingaat; er zijn sociale en culturele verwachtingen waar we allemaal wel eens tegenaan lopen, om het zachtjes uit te drukken. Dat is volgens mij op zijn minst gedeeltelijk de reden waarom we ons identificeren met of op zijn minst graag lezen over buitenstaanders.
Misschien zijn we allemaal de Ander.
“Rumblings” van Roy Gray
De inspiratie voor mijn verhaal was het lezen van een boek, De fysieke mogelijkheden van reizen door de tijd door J. Richard Gott. Zijn beschrijving van een jinni, een soort tijdlus – en in het bijzonder de informatie-jinni – was een van de ideeën die aansloten bij speculaties over klimaatverandering, supervulkanen, asteroïde-inslagen en hoe onze nakomelingen zouden kunnen omgaan met de gevolgen daarvan.
“Pistolen” door JA Bryson
Ik ben dol op de Weird West-combinatie, het soort miso en ahornsiroop ervan, en heb veel geëxperimenteerd met het late schrijven van Wild West Fairylands. Er is onverwachtheid en umami om zo te zeggen, stijlfiguren om te omarmen en te ondermijnen. Ik hou ervan. Wat betreft de vreemdheid, dat is slechts de kers op de spreekwoordelijke taart (excuseer de gemengde metafoor/smaakpaletten).
Ik vond het erg leuk om te lezen Karen Geheugen door Elizabeth Bear, dat steampunk was maar met een wilde westen-flair en Sarah Gailey’s Oprechte vrouwen gezocht, die in de nabije toekomst pulp western was. Ik wilde deze afleiden in mijn eigen werk, en weet je, leun in het rare.
“Twin-Sun Bayou” door Peter Hackney
Mijn inspiratie was eigenlijk niet zo diep, althans niet voor dit verhaal. Heel eenvoudig, ik wilde een verhaal schrijven over een romance daarbuiten; een die enkele van de eenvoudigere stijlfiguren zou uitdagen die we vaak associëren met dingen als ruimteavonturen en sciencefiction. Eerlijk gezegd, het allereerste dat in mijn hoofd opkwam, was het beeld van mijn personages die naast elkaar op ligstoelen zaten, bijpassende strohoeden droegen en vissen terwijl de zon(en) ondergingen.
“Een wapenstilstand met het kwaad” door Bryn Hammond
In mijn verhaal heb ik een contrast van culturele waarden tussen competitie en samenwerking. Dat had zijn oorsprong in een fascinerend boek dat ik jaren geleden las, Darwin zonder Malthus: de strijd om het bestaan in het Russische evolutionaire denken door Daniel P. Todes. Het gaat over de ontvangst door 19e-eeuwse Russische wetenschappers van het wedstrijdthema in Darwin. De ‘strijd om het bestaan’, dier met dier, was een sleutelbegrip voor evolutionisten in Engeland en Frankrijk, maar vertaalde zich in Rusland niet goed of strookte niet met de waarnemingen van natuuronderzoekers. Darwin had dieren geobserveerd in dichtbevolkte plaatsen en warme klimaten, terwijl in de koude streken van het niet-Europese achterland van Rusland, de gebruikelijke strijd die dieren tegenkwamen tegen de omstandigheden was, niet tegen elkaar. Pjotr Kropotkin is beroemd als anarchist, maar was ook een voorloper van de studie van emoties en het begin van ethiek bij dieren. Zijn Wederzijdse hulp: een factor van evolutie (1902) heeft een groot aantal voorbeelden van de gezelligheid van dieren, samenwerking tussen soorten, zoals blijkt uit de uitgestrekte landschappen van Siberië.
Ik verweven dat met de ideeën rond het kwaad in mijn verhaal. Ik heb de culturele relativiteit van het kwaad willen onderzoeken sinds ik een zin in mijn roman schreef Tegen muren: “We worden gedefinieerd door onze definitie van kwaad.”
“Bleb Central” van Justin Warren Jackson
Mijn hoofdpersoon is een homoseksuele man wiens taak het is om voor anderen te zorgen. Hij denkt dat hij de zaken regelt omdat hij iedereen letterlijk in één stuk houdt. Pas naarmate het verhaal vordert, zien we dat er een groter beeld is en dat wat de hoofdpersoon doet slechts een onderdeel hiervan is. Moraal van het verhaal: niemand is onmisbaar, hoewel ieder van ons een centrale rol kan spelen. Vooral na een buitenaardse invasie.
In mijn verhaal zijn de queer-personages niet meer buitenstaanders dan enig ander mens. Omdat alle karakters in dit opzicht gelijk zijn, hebben ze ook evenveel macht bij het transformeren van hun vijandige omgeving in een schijn van thuis. Uiteindelijk hangt hun effectiviteit niet alleen af van hoeveel moeite ze doen, maar ook van hoe goed ze zijn afgestemd op het grotere geheel.
“Grimwood” door Catherine Lundoff
Ik ben gefascineerd door de impact die de spiritistische beweging had op zowel de Amerikaanse als de Britse samenleving in de negentiende eeuw. Het was een impuls voor de oprichting van de afschaffing van de doodstraf en de vrouwenkiesrechtbewegingen: veel vrouwelijke leiders combineerden hun interesses of gingen van de ene naar de andere terwijl ze leerden toespraken te houden, zich te organiseren en actief te zijn buiten de huiselijke sfeer. Ik begin met een vrouw, een lesbienne, die de liefde van haar leven heeft verloren en heeft uitgeput wat mediums en spiritualisten voor haar kunnen doen, dus ze is op zoek naar een wildere, oudere magie.
“A Fearful Symmetry” van Angus McIntyre
Mijn verhaal speelt zich af in de Pacific Northwest in de late 19e eeuw. Het is heel erg een tijd van overgang. De personages zijn dus ‘thuis’ in de zin dat ze goed kunnen functioneren in die omgeving, maar er ontstaat een groeiende spanning tussen het oude en het nieuwe. Naarmate de grens steeds meer opengaat en houthakkers, mijnwerkers en stedenbouwers hun intrek nemen, ontstaat er een heel andere wereld.
Het Noord-Amerika van mijn verhalen is geen comfortabele plek. Er zit een donkere en griezelige kant aan, en er zijn echt sasquatches en wendigo’s en erger in die ongebaande bossen en moerassen. Niemand is daar ooit echt ‘thuis’. Maar mijn hoofdrolspelers, net als de inheemse bevolking van de regio, hebben geleerd hoe ze erbij moeten horen, hoe ze niet op gespannen voet met de natuur moeten leven en hoe ze met die specifieke gevaren om moeten gaan. Ze zullen het veel moeilijker hebben met het nieuwe, snel industrialiserende Amerika dat op hun pad komt.
“In steen gezet” door Eleanor Musgrove
Mijn verhaal speelt zich af op Hadrian’s Wall ten tijde van de bouw ervan. Dit was (aantoonbaar!) destijds de rand van het Romeinse Rijk, en voor mijn Romeinse hoofdpersonen is het waar het redelijk stabiele, voorspelbare rijk waarin ze altijd hebben geleefd, plaats maakt voor wild weer en vreemde volkeren. In mijn verhaal is er in ieder geval zoveel dat ze niet weten over de wereld achter de Muur dat ze dat op de een of andere manier in hun voordeel kunnen gebruiken!
Ik heb voor deze specifieke grens gekozen omdat mijn vader toen ik jonger was betrokken was bij Romeinse re-enactment, dus ik leerde veel over de Romeinen in het weekend en op feestdagen, meestal door kastelen te bezoeken om hun demonstraties van marsen, wapens en zelfs schijngevechten te zien. Ik was een beetje bang dat deze specifieke grens misschien een beetje te ver van die van andere mensen zou zijn voor deze bloemlezing, maar ik heb sindsdien geleerd dat de mijne eigenlijk niet de verste is! Ik vind het geweldig dat we een reeks verschillende grenzen hebben kunnen opnemen, en ik ben blij dat ik aan die verscheidenheid kan toevoegen.
“De grens van het hart” door Sara L. Uckelman
Ik ben opgegroeid met kijken Star Trek, dus het eerste waar ik aan denk als ik ‘frontier’ hoor, is natuurlijk ‘Space: The Final Frontier’. Zelfs als kind herinner ik me dat ik dat een verbijsterende uitdrukking vond, want de grens verschuift zeker als hij wordt verkend, dus hoe kan een grens de laatste zijn? Dat was de inspiratie voor het verhaal: een verre toekomst verkenning van de ruimte waar elke nieuwe planeet zijn eigen grens is om te verkennen. En dan moesten mijn personages natuurlijk hun eigen persoonlijke grenzen onder ogen zien, de grenzen waarvan ze dachten dat ze nooit sterk genoeg zouden zijn om te overschrijden.
Soortgelijk:
